Polityka prywatności oraz Cookies

FUNDACJA POMOCY PRAWNEJ "TEMIDA"

Aktualności / BLOG

W dniu 31 marca 2020 r. została uchwalona ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw. Przedstawiamy najważniejsze rozwiązania, które zostały zawarte w przedmiotowej ustawie, w odniesieniu do przedsiębiorców zatrudniających pracowników.

1. ZWOLNIENIE ZE SKŁADEK NA UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE NA OKRES 3 MIESIĘCY – MNIEJ NIŻ 10 UBEZPIECZONYCH

O zwolnienie z obowiązku płacenia składek może ubiegać się płatnik, który według stanu na dzień 29.02.2020 r. zgłosił do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych (zaznaczamy – mowa o osobach zgłoszonych do ubezpieczeń, zatem nie tylko o pracownikach). Zwolnienie dotyczy należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należne za okres od dnia 01.03.2020 r. do dnia 31.05.2020 r., wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek przed dniem 01.02.2020 r. Zwolnienie dotyczy składek za przedsiębiorcę i pracujące dla niego osoby – zarówno na podstawie umowy o pracę, jak i na podstawię umowy zlecenie.

Co istotne, przepis posługuje się pojęciem „płatnika”, przez co należy przyjąć, że obejmuje również pracodawców będących spółkami prawa handlowego.

Wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania należności należy przekazać do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie później niż do dnia 30.06.2020 r.

Warto podkreślić, że przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoby oraz podmioty zatrudniające 10 i więcej pracowników zamiast zwolnienia ze składek, mogą ubiegać się o odroczenie płatności składek przez 3 miesiące – nie zostanie wobec nich naliczona opłata prolongacyjna.

Warto podkreślić, że warunkiem zwolnienia jest przesłanie deklaracji rozliczeniowych lub imiennych raportów miesięcznych należnych za marzec, kwiecień i maj 2020 r. nie później niż do dnia 30 czerwca 2020 r., zaś ZUS zwalnia w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia przesłania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięczny należnych za ostatni miesiąc wskazany we wniosku – czyli do 30 lipca 2020 r. Przepisy nie odnoszą się do kwestii, co dzieje się w tzw. „międzyczasie”. Co prawda w ustawie wskazano, że osoba „której dotyczy zwolnienie” zachowuje prawo do świadczeń zdrowotnych, a osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu w dniu 1 lutego 2020 r. zachowuje prawo do świadczeń z ubezpieczenia w razie choroby i macierzyństwa, lecz co dzieje się z ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i wypadkowym? Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia emerytalne i rentowe ustają od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie.

2. ŚWIADCZENIE POSTOJOWE

Czytając literalnie przepisy nowej ustawy można dojść do wniosku, że świadczenie postojowe w wysokości 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (tj. 2080 zł) przysługuje także osobie fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, która rozpoczęła prowadzenie działalności przed dniem 01.02.2020r., która zatrudnia pracowników – ustawa uzależnia przyznanie świadczenia postojowego określonego w art. 15zq od przychodu przedsiębiorcy i daty rozpoczęcia działalności, a nie od kwestii zatrudniania bądź niezatrudniania pracowników.

Świadczenie postojowe przysługuje, jeżeli w następstwie COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, w przypadku gdy przedsiębiorca:

1. zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej po dniu 31.01.2020 r., a przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;

2. nie zawiesił prowadzenia działalności gospodarczej, a przychód z pozarolniczej działalności w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe:

• był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc i

• nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Wymogów wskazanych w punkcie a) i b) powyżej nie stosuje się do przedsiębiorcy prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, do którego mają zastosowanie przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i który korzystał ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Należy pamiętać, iż w przypadku zbiegu praw do więcej niż jednego świadczenia postojowego przysługuje tylko jedno świadczenie postojowe.

Wniosek o świadczenie postojowe składa się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym został „zniesiony ogłoszony” stan epidemii.

3. POŻYCZKA DLA MIKROPRZEDSIĘBIORCÓW – MNIEJ NIŻ 10 PRACOWNIKÓW

Mikroprzedsiębiorca w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19 może ubiegać się w powiatowym urzędzie pracy o jednorazową pożyczkę w kwocie 5.000,00 zł, finansowaną ze środków Funduszu Pracy.

Mikroprzedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz

b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Wniosek o pożyczkę mikroprzedsiębiorca składa do powiatowego urzędu pracy, właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora powiatowego urzędu pracy.

Pożyczka może być udzielona na podstawie umowy zawartej ze starostą do kwoty 5000 zł, maksymalnie na okres 12 miesięcy, z karencją w spłacie kapitału wraz z odsetkami przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki. Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,05 stopy redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.

Co istotne, w przypadku gdy mikroprzedsiębiorca nie zmniejszy stanu zatrudnienia przez okres 3 miesięcy od dnia jej udzielenia, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy w stosunku do stanu zatrudnienia na dzień 29.02.2020 r., to pożyczka ulegnie umorzeniu – stanie się bezzwrotna.

4. ŚWIADCZENIA NA RZECZ OCHRONY MIEJSC PRACY Z FGŚP

Pracodawca u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19 (art. 15g). Oczywiście pod warunkiem, że nie zalega z płatnościami składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FGŚP, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 roku, a także nie zachodzą wobec niego przesłanki do ogłoszenia upadłości. Omawiane w punkcie 4 świadczenia przysługują zatem każdemu przedsiębiorcy zatrudniającemu pracowników, niezależnie od ich ilości, niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa!

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że przedsiębiorcy u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych przysługują środki z FGŚP na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników od przyznanych świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:

1. nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego, lub

2. nie mniej niż o 25% obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.

W celu skorzystania z dofinansowania w ramach przestoju ekonomicznego przedsiębiorca musi prowadzić działalność przez co najmniej rok, aby móc spełnić kryterium dotyczące spadku obrotu gospodarczego.

Świadczenie może być łączone z innymi instrumentami w ramach „Tarczy Antykryzysowej", jednak pomoc nie dotyczyć wypłaty środków przeznaczonych na ochronę miejsc pracy tych samych pracowników.

Ustawa odnosi się do pracowników w pojęciu szerokim – pomoc dotyczy osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, ale także w oparciu o umowę o pracę nakładczą, umowę zlecenie albo inną umowę o świadczenie usług, jeżeli z tego tytułu podlega ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu, z wyjątkiem pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną. Świadczenia nie dotyczą umowy o dzieło! Omawiane świadczenia wypłacane są w okresie:

1. Przestoju ekonomicznego (okres niewykonywania pracy przez pracownika z przyczyn niedotyczących pracownika pozostającego w gotowości do pracy),

• pracownikowi objętemu przestojem ekonomicznym przedsiębiorca może wypłacić wynagrodzenie obniżone maksymalnie o 50%, nie niższe jednak niż minimalne wynagrodzenie za pracę (przykładowo, jeśli pracownik zarabia 6000 zł brutto, to wynagrodzenie można obniżyć maksymalnie do 5000 zł brutto; jeżeli pracownik zarabia 3000 zł brutto, to wynagrodzenie można obniżyć do maksymalnie 2600 zł brutto);

• wynagrodzenie wypłacane pracownikowi jest dofinansowane ze środków FGŚP w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę – dofinansowanie nie przysługuje jednak w przypadku pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału;

ALBO

2. Obniżonego wymiaru czasu pracy (obniżony przez przedsiębiorcę wymiar czasu pracy pracownika z przyczyn niedotyczących pracownika):

• Przedsiębiorca może obniżyć wymiar czasu pracy o 20%, nie więcej niż do 0,5 etatu z zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalane na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy;

• wynagrodzenie wypłacane pracownikowi jest dofinansowane ze środków FGŚP w wysokości 40% przeciętnego (nie minimalnego, zatem dofinansowanie jest wyższe niż w przypadku przestoju ekonomicznego) miesięcznego wynagrodzenia za pracę z poprzedniego kwartału – dofinansowanie nie przysługuje jednak w przypadku pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału.

Środki będą przysługiwać przez łączny okres 3 miesięcy przypadających po dacie podpisania umowy między dyrektorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy, a przedsiębiorcą. Wypłata świadczeń będzie przekazywana na rachunek bankowy pracodawcy przy uwzględnieniu terminów wynikających z harmonogramów, które będą stanowić integralną część umowy zawartej między dyrektorem WUP a przedsiębiorcą.

Przedsiębiorca nie może wprowadzać powyższych rozwiązań swobodnie – konieczne jest zawarcie porozumienia z organizacjami związkowymi lub przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy (w przypadku, gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa). W przypadku trudności w przeprowadzeniu wyborów przedstawicieli pracowników z powodu COVID-19, w szczególności wywołanych nieobecnością pracowników, trwającym przestojem lub wykonywaniem przez część pracowników pracy zdalnej, porozumienie to może być zawarte z przedstawicielami pracowników wybranymi przez pracowników uprzednio dla innych celów przewidzianych w przepisach prawa pracy. O zawarciu porozumienia koniecznie trzeba także zawiadomić okręgowego inspektora pracy – w terminie 5 dni roboczych od zawarcia porozumienia.

5. DOFINANSOWANIE CZĘŚCI KOSZTÓW WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW

Z powyższego rozwiązania może skorzystać:

1. Mikroprzedsiębiorca – tj. przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro;

2. mały przedsiębiorca – tj. przedsiębiorca, który nie jest mikroprzedsiębiorcą, w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro;

3. średni przedsiębiorca – tj. przedsiębiorca, który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro;

- u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 (art. 15 zzb). W takim wypadku starosta może na podstawie zawartej umowy, przyznać przedsiębiorcy dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników pozostających w stosunku pracy oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne.

Przez spadek obrotów gospodarczych w tym przypadku rozumie się zmniejszenie sprzedaży towarów lub usług w ujęciu ilościowym lub wartościowym obliczone jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku o przyznanie dofinansowania, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.

Dofinansowanie w przypadku spadku obrotów o:

1. co najmniej 30% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę 50% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, zwanego dalej „minimalnym wynagrodzeniem”, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od pracodawcy w odniesieniu do każdego pracownika;

2. co najmniej 50% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę 70% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 70% kwoty minimalnego wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika;

3. co najmniej 80% – może być przyznane w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej sumę 90% wynagrodzeń poszczególnych pracowników objętych wnioskiem o dofinansowanie wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od tych wynagrodzeń, jednak nie więcej niż 90% kwoty minimalnego wynagrodzenia, powiększonego o składki na ubezpieczenia społeczne od pracodawcy, w odniesieniu do każdego pracownika.

Dofinansowanie jest wypłacane w okresach miesięcznych, po złożeniu przez przedsiębiorcę oświadczenia o zatrudnianiu w danym miesiącu pracowników objętych zawartej ze starostą umową, oraz kosztach wynagrodzeń każdego z tych pracowników i należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne, według stanu na ostatni dzień miesiąca, za który dofinansowanie jest wypłacane. W chwili obecnej dofinansowanie przysługuje na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

Należy pamiętać, że przedsiębiorca jest zobowiązany do utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych umową przez okres dofinansowania oraz po zakończeniu dofinansowania, przez okres równy temu okresowi.

Wniosek o dofinansowanie przedsiębiorca składa do powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę lub miejsce wykonywania pracy przez pracowników w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia naboru przez dyrektora powiatowego urzędu pracy. Z uwagi na termin zalecamy śledzenie stron internetowych powiatowych urzędów pracy oraz telefoniczne kontaktowanie się z urzędami!

6. ELASTYCZNY CZAS PRACY

U pracodawcy, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 i który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r., dopuszczalne jest:

1. ograniczenie 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku dobowego do nie mniej niż 8 godzin – pracownikowi przysługuje wówczas równoważny okres odpoczynku w wymiarze różnicy między 11 godzinami a liczbą godzin krótszego wykorzystanego przez pracownika okresu odpoczynku. Równoważnego okresu odpoczynku pracodawca udziela pracownikowi w okresie nie dłuższym niż 8 tygodni;

2. ograniczenie 35-godzinnego nieprzerwanego tygodniowego odpoczynku, do nie mniej niż 32 godzin, obejmującego co najmniej 8 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego;

3. zawarcie porozumienia o wprowadzeniu systemu równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 12 miesięcy. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy;

4. zawarcie porozumienia o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia pracowników niż wynikające z umów o pracę zawartych z tymi pracownikami, w zakresie i przez czas ustalone w porozumieniu.

Przez spadek obrotów gospodarczych w omawianym przypadku rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:

1. nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku (i tutaj uwaga: w art. 15zf ust. 1 nie ma mowy o żadnym wniosku!), o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego lub

2. nie mniej niż 25%, obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.

Porozumienie, o których mowa w lit. a) i b) powyżej zawierane jest przez pracodawcę z organizacjami związkowymi lub przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy (w przypadku, gdy u pracodawcy nie działają organizacje związkowe). Kopię porozumienia należy przekazać okręgowemu inspektorowi pracy w terminie 5 dni roboczych od dnia jego zawarcia. W zakresie i przez czas określony w porozumieniu w sprawie wprowadzenia systemu równoważnego czasu pracy lub o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia pracowników niż wynikające z umów o pracę zawartych z tymi pracownikami nie stosuje się wynikających z ponadzakładowego układu zbiorowego pracy oraz z zakładowego układu zbiorowego pracy warunków umów o pracę i innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy.

adwokat Miłosz Rabczyński

adwokat Wojciech Półtorak